KUKLIK

Kukliki są skromnymi bylinami rozpowszechnionymi w strefie umiarkowanej na obu półkulach. Mają od 30 do 60 cm wysokości, zwykle pokładające się, rozgałęzione łodygi, na których osadzone są piękne kwiaty, z reguły koloru pomarańczowego, czasem żółte lub czerwone.
Kwitną od maja do czerwca, a niektóre gatunki aż do lipca. Są to rośliny mało wymagające, dobrze czują się na glebie suchej, choć bardzo lubią wilgotne stanowiska. Nadają się głównie do rozległych ogrodów skalnych lub na niższe rabaty bylinowe.
Rozmnażanie przez podział karp.

GAILARDIA

Są to byliny bardzo cenione przez ogrodników ze względu na bardzo różnobarwne kwiaty.Rodzaj ten zawiera zarówno rośliny jednoroczne jak i byliny w większości pochodzące z Ameryki Środkowej i Północnej. Spośród odmian bylinowych najczęściej uprawia się dwa typy: gailardie wysokie i niskie. Pierwsze z nich osiągają wysokość 70-80 cm, mają łodygi płożące i nadają się na kwiat cięty w różnych konfiguracjach z innymi. Drugą grupę stanowią rośliny niskie, nie przekraczają 20-30 cm wysokości. Tworzą ogromne kępy nadające się do tworzenia zwartych "masywów" bylinowych.
Wymagania: ciepłe nasłonecznione stanowisko i dobra, porowata gleba.

Rozmnażanie: z nasion i poprzez podział karp.

FIRLETKA

Rośliny te są spokrewnione z goździkami. Smółka pospolita (jeden z gatunków) występuje w Europie, gdzie rośnie na łąkach i zboczach pagórków. W ogrodach uprawia się przede wszystkim formę o pełnych kwiatach, która wydaje bogate wierzchotki jasnoróżowych kwiatów. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Łodygi mają 30-40 cm wysokości, doskonale nadają się do sadzenia w grupach, efektowny również jako kwiat cięty.
Firletka chalcedońska jest stara rośliną ogrodów wiejskich. Pochodzi ze stepów Ukrainy oraz z Syberii. Jest dość wysoka - od 70 do 100 cm. Kwitnie od czerwca do lipca. Ma niewielkie wymagania, często rozsiewa się sama. Płomienny kolor jej kwiatów świetnie komponuje się z innymi gatunkami.

DZIELŻAN

Jest to roślina trochę niedoceniana mimo dużych walorów dekoracyjnych. Gatunki najstarsze pochodzą z Ameryki północnej i Kanady. Są dość wysokie i rzadko ulistnione, w sam raz do ogrodów naturalistycznych. Kwitną zwykle jesienią, niezbyt efektownie. Nowa grupa dzielżanów jaką udało się wyhodować ma odmienny pokrój. Są bardziej rozgałęzione, około 1/3 niższe i tworzą szersze lecz stosunkowo luźne kępy. Kwiaty osadzone są na długich szypułkach, najczęściej czerwone, żółte, brązowoczerwone lub dwubarwne. U większości gatunków mają ciemną tarczkę środkową. Kwitną od lipca do połowy jesieni.

Nowe odmiany dzielżanu zasługują na szerokie rozpowszechnienie ze względu na niskie wymagania - średnie nasłonecznienie i regularne podlewanie. Nadają się doskonale na kwiat cięty zarówno w jednorodnym bukiecie jak i z dodatkiem np gipsówki.
Rozmnażanie wiosną przez dzielenie karp.