ZAWILEC OGRODOWY

Anemone to rodzaj mający wiele bylinowych jak i cebulowych gatunków. Zawilec ogrodowy to duża jesienna bylina pochodząca ze środkowych i zachodnich Chin. Osiąga wysokość od 80 do 110 cm wysokości, kwitnie od sierpnia do października w trzech kolorach: bieli, czerwieni lub różu. Roślina ta preferuje stanowiska półcieniste, glebę kwaśną, próchniczną i dostatecznie wilgotną. Warto ją przykrywać na okres zimy, gdyż czasem przemarza.
Rozmnażanie jest dość trudne, z sadzonek korzeniowych.
Zawilec doskonale komponuje się z paprociami, różanecznikami oraz innymi roślinami wymagającymi kwaśnej gleby.

DRIAKIEW

- Scabiosa. Do rodzaju tego należą zarówno rośliny jednoroczne jak i byliny, pochodzące z rejonów śródziemnomorskich. Jednakże ta najczęściej uprawiana w naszych ogrodach pochodzi z rejonów kaukaskich.
Roślina ta ma kwiaty białe, niebieskie lub fioletowe, wysokość od 60cm do metra, kwitnie od czerwca do września. Wymagania: ciepłe i nasłonecznione stanowisko, wapienna i stosunkowo lekka gleba, podlewanie w okresie suszy. Rozmnażanie poprzez wiosenny podział karp lub wysiew.
Korzystnie wygląda zarówno na różnorodnie obsadzonych rabatach jak i samodzielnie.

ŻURAWKA

Bylina ta,w rysunku delikatna pochodzi z Ameryki Północnej. Rodzaj obejmuje liczne gatunki, jednakże obecnie uprawia się z reguły mieszańce o wysokości 30-60 cm. Ich kwitnienie rozpoczyna się na początku czerwca i trwa aż do pełni lata.
Roślina dobrze się czuje przede wszystkim w półcieniu, na próchnicznej glebie. Wymaga regularnego podlewania co jest gwarancją pięknego kwitnienia nawet w pełnym słońcu. Należy ją lekko przykrywać na zimę. Rozmnażanie poprzez podział karp, zdrewniałe części należy usuwać nożem.

Żurawka nadaje się do ogrodów skalnych a także na obwódki rabat. Jest pięknym kwiatem ciętym, pięknie wygląda z gipsówką omiegiem czy gęsiówką.

WILCZOMLECZ

Do tego rodzaju należy około 1600 gatunków rosnących w umiarkowanej strefie kuli ziemskiej. Do szerszej uprawy w ogrodach nadaje się tylko jeden gatunek- wiczomlecz złocisty.
 Tworzy "krzaczki" o wysokości ok. 30-35 cm.Ukryte w kątach liści kwiaty są raczej niepozorne, natomiast efektowne są przykwiatki, które są osadzone na wierzchołkach. W maju i czerwcu przybierają piękny żółty kolor, który wspaniale rozjaśnia otoczenie.
Roślina ta dobrze się czuje w porowatej glebie wapiennej, na stanowisku nasłonecznionym lub półcieniu. W słońcu łodygi są bardziej zwarte, a liście zabarwiają się jesienią na czerwono.
Po upływie kilku lat wilczomlecz tworzy ogromne kępy, które należy dzielić i przesadzać w inne miejsce. Rozmnażanie z nasion także nie jest kłopotliwe.